لایه های بلاکچین

آنچه باید در مورد راه حل های مختلف لایه های بلاکچین بدانید را اینجا در همیار کریپتو پیدا کنید.

یک لایه کاربردی یک سطح انتزاعی است که جزئیات فنی یک کانال ارتباطی را پنهان می کند و به عنوان یک رابط کاربری در یک شبکه عمل می کند.

لایه کاربردی مسئول پنهان کردن عملیات یک سیستم است تا امکان استفاده بهینه و قابلیت همکاری را برای مصرف کنندگان نهایی فراهم کند.

به عنوان مثال، HTTP یک لایه اولیه است که فقط توسعه دهندگان آن را درک می کنند، در حالی که صفحات وب لایه های برنامه ای هستند که کاربر می تواند به راحتی با آنها تعامل داشته باشد.

لایه های بلاکچین که گاهی به آنها سطوح نیز گفته می شود، برای تعیین مجموعه پروتکل های ارتباطی مورد استفاده در اینترنت و سایر شبکه های کامپیوتری سنتی استفاده می شوند.

همین رویکرد برای ردیابی اجزای شبکه را می‌توان برای فناوری‌های دفتر کل غیرمتمرکز (DLT) مانند بلاک چین نیز اعمال کرد.

بنابراین، درک کامل فناوری بلاک چین مستلزم آگاهی از لایه‌های مختلف آن است.

 

چرا به این لایه ها نیاز داریم؟

بلاک چین ترکیبی منحصر به فرد از چندین فناوری موجود (رمزنگاری، نظریه بازی و غیره) با تعداد زیادی کاربرد بالقوه است.

ارزهای دیجیتال تنها یکی از آنهاست. حذف واسطه‌ها، کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی، شفافیت و امنیت را به همراه دارد.

فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) اطلاعات تأیید شده توسط رمزنگاری را در بین گروهی از کاربران ذخیره می کند، که از طریق یک پروتکل شبکه از پیش تعریف شده بدون نظارت یک مرجع مرکزی توافق شده است.

پیوند این فناوری‌ها است که باعث اعتماد بین افراد می‌شود که در غیر این صورت دلیلی برای اعتماد به یکدیگر ندارند.

آنها شبکه های بلاک چین را قادر می سازند تا ارزش و داده ها را به طور ایمن به طور مستقیم بین کاربران انتقال دهند.

در غیاب یک مرجع متمرکز، بلاک چین ها باید از امنیت بالایی برخوردار باشند.

آنها باید بسیار مقیاس پذیر باشند تا تعداد کاربران، تراکنش ها و سایر داده ها به سرعت در حال رشد را در خود جای دهند.

این نیاز به مقیاس پذیری در عین حفظ امنیت درجه یک است که باعث ایجاد لایه های بلاکچین شده است.

چهار لایه

دانشمندان هنوز مدل های مفهومی شبکه های بلاک چین را نهایی نکرده اند.

اما در اصل، یک شبکه بلاک چین شامل چهار لایه است که هر یک اجزای مختلفی را به اکوسیستم اضافه می کند.

لایه صفر (Layer Zero)

لایه صفر از چیزهایی تشکیل شده است که زمینه تحقق بلاک چین را تشکیل می دهند.

این زیرساخت مورد نیاز برای پشتیبانی از بیت کوین، اتریوم و سایر شبکه های بلاک چین است.

اجزای لایه صفر اینترنت، سخت افزار و اتصالاتی هستند که عملیات روان لایه 1 را امکان پذیر می کنند.

لایه اول (Layer-1)

این لایه پایه ای است که برای امنیت به تغییرناپذیری آن متکی است.

وقتی مردم می گویند شبکه اتریوم، به Layer-1 اشاره می کنند. این لایه مسئول مکانیسم های اجماع، زبان محاسباتی، زمان بلوک، حل اختلاف، و قوانین و پارامترهایی است که عملکرد سطح پایه شبکه بلاک چین را تضمین می کند.

اغلب از آن به عنوان لایه پیاده سازی یاد می شود.

برای مثال عینی، Minima یک بلاک چین کاملاً غیرمتمرکز برای انتقال اطلاعات و ارزش است.

پروتکل بسیار ناب آن به راحتی بر روی گوشی هوشمند و دستگاه های IoT شما قرار می گیرد و هر کاربر را قادر می سازد تا یک گره کامل ساخت و اعتبار سنجی را اجرا کند.

بلاک چین Minima دارای دو لایه است. لایه تأیید پایه آن با نام Layer-1 Minima نامیده می شود، کند است اما امن است. راه حل Layer-2 Maxima نام دارد که مقیاس پذیری را به همراه دارد.

بدون مقیاس‌پذیری L2، بلاک چین Minima با همان مشکلات سرعت پایین تراکنش و هزینه‌های بالای کارمزد مواجه خواهد شد که اتریوم را آزار می‌دهد.

مقیاس پذیری به تعداد تراکنش ها در ثانیه اشاره دارد که یک لایه می تواند انجام دهد. داشتن دو لایه مختلف، Minima را قادر می‌سازد تا معاملات سریع را تسهیل کند و در عین حال کارمزدها را پایین نگه دارد.

لایه دوم (Layer-2)

راه حل های L2 شبکه های پوششی هستند که در بالای لایه پایه قرار دارند.

پروتکل ها از Layer-2 برای افزایش مقیاس پذیری با حذف برخی از تعاملات از لایه پایه استفاده می کنند.

بنابراین، قراردادهای هوشمند در پروتکل اصلی بلاک چین فقط سپرده‌ها و برداشت‌ها را انجام می‌دهند و تأیید می‌کنند که فعالیت‌های خارج از زنجیره از قوانین پیروی می‌کنند.

انواع مختلفی از فناوری‌های لایه 2 مختلف مانند زنجیره‌های جانبی، مجموعه‌های ZK، مجموعه‌های خوش‌بینانه، چارچوب پلاسما و موارد دیگر برای غلبه بر محدودیت‌های مقیاس‌پذیری و مشکلات عملیاتی بلاک‌چین اصلی وجود دارد.

در مثالی که در بالا به آن پرداختیم، راه حل لایه ۲ Minima Maxima لایه تراکنشی است که سریع و مقیاس پذیر است.

Maxima جایی است که بیشتر تعاملات همتا به همتا بین کاربران انجام می شود.

لایه سوم (Layer-3)

لایه 3 اغلب به عنوان لایه کاربردی نامیده می شود.

پروژه های L3 جزئیات فنی کانال ارتباطی را پنهان می کنند و به عنوان یک رابط کاربری عمل می کنند. این برنامه های L3 هستند که موارد استفاده در دنیای واقعی را برای بلاک چین ایجاد می کنند.

در ادامه مثال ما از Minima، برنامه های غیرمتمرکز ساخته شده بر روی Minima پروژه های لایه 3 هستند.

پلتفرم کدنویسی Minima به توسعه دهندگان این امکان را می دهد که به راحتی dApps را با استفاده از زبان های کدنویسی ساده بومی وب (جاوا اسکریپت و HTML5) برای موارد مختلف بسازند.

مروری بر لایه های مختلف

یک شبکه غیرمتمرکز بدون اصطلاحات فنی بیش از حد.

L1 لایه زیرساخت پایه ای است که سیستم های غیرمتمرکز بر روی آن ساخته شده اند.

L2 مشکلات مقیاس پذیری را با برداشتن برخی از فعالیت های خارج از زنجیره برای تسهیل تراکنش های سریع و ارزان حل می کند.

اکثر پروژه های لایه 3 برنامه های غیرمتمرکز هستند که ما با آنها تعامل داریم.